FORUM

Yırttım içimdeki sesi.Arayış...Ama neyi???Anlam vermeye çalıştığım neydi???Anlamın kendisi neredeydi???Kimlik,kimin verdiği yüktü???21 yaşında anne ve babasını yitirmiş biryetim.Dünyadaki varlıklarım diye sarıldığı iki kız kardeşi biri henüz evli diğeri bekar,kendisi evli bir çocuk sahibi,eşi uzakta,bakmakla yükümlü olduğu bir çocuğu,bir kardeşi var.ama tecrübesiz çünkü kendide çocuk hala,koca şehirde küçük kadın başına,çalışıyor sabah 6 akşam 8,hayat zor,kendini unutuyor çoğu zaman sevdiklerinin iyi bir yaşantısı olsun diye,fark etmiyor bile yorulduğunu,içindeki acıyı hissettirmiyor kimseye.Yıllar geçiyor hayatının tam dönüm noktası olan 31 yaşına geldiğinde artık bedeni kaldırmıyor ve sinyal veriyor benimle ilgilen diye yinede vazgeçmiyor savaştan ta ki o gün gelene kadar.öyle bir gün ki yüreğinin ucun da hayatla ölüm,tam göğsünün ortasın da bir nefes verilse bu dünyaya elveda diyecek.hiç bir tedavi onu iyi etmeye yetmiyor sanki çaresiz gibi..düşünüyor rabbim bana birşey olursa kim bakacak yavrularıma.arıyor etrafında ki kişilere kim bakar diye bir türlü işin içinden çıkamıyor.Yaradanına sığınıyor dua ediyor.İlk önce bana bir 10yıl ver rabbim diyor,yavrularımın başında olabileyim bakıyor çok darda bu 10 yıl 5 yıla arkasından 3 yıla iniyor.günler geçiyor kalkıp bir yemek hazırlayamıyacak kadar zor dorumda...düşünüyor,karar veriyor..not alıyor her gün ne yaptın,ne yedin,neden bu kadar çaresiz kalıyorsun...biliyor onun elinden tutan,onu gözeten biri var bu aklı ona o veriyor...kaybetmiyor inancını...sonun da çoğu kimsenin başaramıyacağı bir şeyi başarıyor,rahatsızlığının ne olduğunu anlıyor,adını öğrenmek için doktara gidiyor ve teşhis öylece konuyor...artık işi kolay sadece bir tek şey var o da yaşaması gerekiyorsa büyük bir özveri ile sabır örneği olacak...biliyor ki derdi veren dermanını da verecek...içinde kıvrılan ses yankı oluyor uzun geceler herkes yatağında iken,rahat rahat uyurken hazırlanıyor..rabbi yardım ediyor...farkında çünkü en zor anında elinden tuttu..şimdi uyanıkken ve uyurken öğreniyor nasıl sabır örneği olacağını...uyanıkken nefsine hakim...uyurken özlediği yememesi gereken yiyecekleri unutması için vefat etmiş annesi tarafından kendisine veriliyor zaman zaman...sadece rüyada iken tadamıyacağı tatlarla tatlandırılıyor...zaman geçiyor ve bakıyor ki alışmış,yenmemesi gereken,şeylere,nefis öyle bir kapanmışki o yöne ,önüne konsa bile dönüp bakmıyor,kokusu bile cezbetmiyor...Duydum...durdum...dinledim...daha önce olmamış,olağan dışında bir mesaj...durdum...durakladım...anladım...inandım...mutlu,huzurlu,huşu dolu...hadi gel,nasibimize ya sevinç düşer ya da hüzün...insan dediğin nedir ki?sadece bir nefes,başka imaresi varmıdır??bir nefes aldım aşk pazarından,ateşin içinde yürüyerek aldım...nefesimi nefesimden başkasına satmam.....Menzure Duru//...Selam ve Saygılar

menzure hanfendi metni düzenleyip yaşanmış hikayeler sayfamıza eklemek istiyorum. saygılarımla.